Η έρευνα που αναρτείται αφορά την θεραπευτικη ιππασία και πως αυτή επιδρά στον αναβάτη για την βελτίωση της αυτοπεποίθησης του. Είναι μια μελέτη που έγινε σε δυο κέντρα θεραπευτικής ιππασίας και equine-assisted therapy (διαβάστε εδώ). Οι μελετητές παρατήρησαν παιδιά με αναπηρίες για 6 εβδομάδες και κατέγραψαν την ανάπτυξη τους (συμπεριφορές, συνέντευξη από τους ίδιους αλλά και από τους γονείς τους).
Αυτή η μελέτη περιγράφει και εξηγεί την αποτελεσματικότητα της ιππασίας στην ψυχολογική σφαίρα σε παιδιά και ενήλικες με αναπτυξιακή ή/και επίκτητη κινητική ή γνωστική αναπηρία καθώς και ψυχολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές.
Μια βουτιά στα βαθιά: Γιατί η ιππασία;
Η equine-assisted therapy χρησιμοποιεί άλογα για να αυξήσει την ευαισθητοποίηση του αναβάτη για τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις του. Μέσω δημιουργίας ομάδων και διαφόρων δραστηριοτήτων με τα άλογα, οι ιππείς μαθαίνουν να αναγνωρίζουν δυσλειτουργικά πρότυπα συμπεριφοράς και να καθορίζουν υγιείς σχέσεις. Αυτό καθίσταται εφικτό εν μέρει από την έμφυτη ικανότητα του αλόγου να παρατηρεί και να ανταποκρίνεται σε μη λεκτικά στοιχεία. Τα άλογα χρησιμεύουν ως καθρέφτες, αντικατοπτρίζοντας τις συναισθηματικές και συμπεριφορικές καταστάσεις του ατόμου που ασχολείται μαζί τους. Αυτός θα καταλάβει ότι αν θέλει να αλλάξει ή να κάνει το άλογο να συνεργαστεί μαζί του, πρώτα θα πρέπει να αλλάξει τη δική του συμπεριφορά, σκέψεις και συναισθήματα. Αυτή η φυσική ικανότητα του ίππου να αντανακλά και να ανταποκρίνεται στα συναισθήματα ενός ατόμου είναι ένα ισχυρό κίνητρο για την προσωπική ανάπτυξη (Greenwald, 2000).
Θεραπευτική ιππασία κι η επίδραση της στην αυτοπεποίθηση του αναβάτη.
Η συμπεριφορά γύρω και πάνω σε ένα άλογο παρουσιάζει μια συμβολική αναπαράσταση του τρόπου με τον οποίο κάθε άτομο προσεγγίζει άγνωστες και ίσως απαιτητικές εμπειρίες στην καθημερινή του ζωή. Κατά τη δημιουργία αυτού του δεσμού με ένα άλογο, οι ιππείς προσδιορίζουν τις αρνητικές συμπεριφορές τους και μαθαίνουν επικοινωνιακές τεχνικές και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων για να αντιμετωπίσουν την απογοήτευση, τις προκλήσεις και τους φόβους. Οι ρόλοι του αλόγου, του ασθενούς και του θεραπευτή στη θεραπευτική ιππασία έχουν συγκριθεί με την ταυτότητα, το εγώ και το υπερεγώ. Οι «φόβοι του αναβάτη για τη δική του παρορμητικότητα, δηλαδή τα καταπιεσμένα στοιχεία ταυτότητας, μπορούν να προβάλλονται στο άλογο, καθότι ευαίσθητο – μπορεί να γίνει νευρικό ή τολμηρό» (Scheidhacker, 1997, σελ.28). Τα άλογα αντιδρούν στη μεταφορά συναισθημάτων από τον ασθενή και ενεργούν ως ένα είδος οθόνης πάνω στο οποίο οι ασθενείς μπορούν να προβάλουν τα συναισθήματά τους.
Ο θεραπευτής ενεργεί ως υπερεγώ, περιορίζοντας και θέτοντας το άλογο και τον αναβάτη σε ασφαλή συμπεριφορά. Σύμφωνα με τον Scheidhacker, είναι καθήκον του θεραπευτή (υπερεγώ) να δείξει στον ασθενή (εγώ) πώς να ελέγξει το άλογο (ταυτότητα) χωρίς να χάσει τη ζωτικότητα του. Για πολλούς ασθενείς, το άλογο συνήθως είναι ένα ζωντανό και ανεξέλεγκτο ζώο και υπάρχει υπερβολικός φόβος για απρόβλεπτες συμπεριφορές. Η παρέμβαση επιδρά στην ενίσχυση του εγώ, έως ότου ο ασθενής να μπορεί να ελέγξει το άλογο χωρίς απώλεια της ζωτικότητας του (δηλαδή να παραμένει ήρεμο ή να το κρατάει σε ενγρήγορση).
Τα άλογα έχουν μοναδική και πολύ ξεχωριστή ανταπόκριση στον άνθρωπο επειδή στη φύση αποτελούν θηράματα και όχι αρπακτικά ζώα, ενώ η επιβίωσή τους απαιτεί να είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στο περιβάλλον και σε εξωτερικά ερεθίσματα. Τα άλογα είναι σε θέση να «διαβάσουν» τους ανθρώπους από την άποψη των συναισθημάτων και των προθέσεων τους, ακόμη και όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να κρύψουν αυτά τα συναισθήματα από άλλους ή από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Ανταποκρίνονται στην εσωτερική κατάσταση του ατόμου, ανεξάρτητα από το πόσο προσπαθεί να το κρύψει.
Μερικές φορές η κακή συμπεριφορά των αλόγων είναι επίσης χρήσιμη. Όταν ζητήθηκε από ένα παιδί να πάρει το άλογό του από το λιβάδι και να το οδηγήσει στο στάβλο για περιποίηση, εκείνο πείσμωσε και ήταν απρόθυμο να πάει στον αχυρώνα. Το παιδί απογοητεύτηκε και τότε ερωτήθηκε από τον θεραπευτή του ότι « μήπως έτσι νιώθει και η μητέρα σου όταν δεν κάνεις αυτό που σου ζητά;». Αυτές οι περιγραφές της αντίληψης και της «απάντησης» των αλόγων, δείχνουν την απήχηση επι εδάφους της αλληλεπίδρασης ανθρώπου-αλόγου και παρέχει στους συμμετέχοντες ισχυρή μη λεκτική ανατροφοδότηση σχετικά με τα πραγματικά συναισθήματα τους (McCormick 1997).
Η θεραπεία αυτή χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια και έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τα θέματα που αντιμετωπίζουν άτομα που είναι στο φάσμα του αυτισμού, προβλήματα συμπεριφοράς και κακής συναισθηματικής ευεξίας. (Nimer and Lundahl, 2007). Με αυτούς τους ιππείς χρησιμοποιούνται συνήθως ασκήσεις χαλάρωσης και εκπαίδευση αυτογνωσίας σχετικά με άλογο. Η σωματική επαφή με ένα τόσο μεγάλο, ζεστό ζώο και η εμπειρία της μεταφοράς τους στον χώρο μέσω αυτού, επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό αυτούς τους αναβάτες, οι οποίοι συνήθως αποφεύγουν τη σωματική και συναισθηματική συναλλαγή. Οι δεξιότητες που μαθαίνουν σε μια συναισθηματική σχέση με ένα άλογο επεκτείνουν τις ανθρώπινες σχέσεις τους σε ορισμένες περιπτώσεις και μπορεί να είναι ευκολότερο να επιτρέψουν την εξέλιξη της συναισθηματικής επικοινωνίας με τους φίλους και την οικογένειά τους (Gagriola, 1997; Strausfeld, 1997).
Η ιππασία και οι σχετικές δραστηριότητες που χρησιμοποιούνται τα άλογα έχει αποδειχθεί ότι βοηθούν τους ανθρώπους να αναπτύξουν κινητικές δεξιότητες, ισορροπία, μυϊκό έλεγχο, βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων, επικοινωνίας και αυτοβοήθειας. (Brock, 1989; Casady & Nichols-Larsen, 2004; Macauley & Guterriez, 2004). Η μοναδική εμπειρία της συνεργασίας με ένα μεγάλο ζώο μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά και τους ενήλικες να εξουδετερώσουν τους φόβους τους, να αναπτύξουν ενσυναίσθηση, να συνεργαστούν με άλλους ανθρώπους και να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση. (Frewin & Gardiner, 2005).
Κάθε επιτυχία στην ιππασία και στις ιππικές δεξιότητες που αποκτά ο αναβάτης, αναφέρεται ότι οδηγεί σε βελτιωμένη αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και σταδιακά αυξανόμενες κοινωνικές δεξιότητες για παιδιά και ενήλικες (Frewin & Gardiner, 2005). Οι νέοι με συναισθηματική αναπηρία σχηματίζουν μοναδική σχέση με τα άλογά τους, όπου μετέπειτα μπορούν να ενισχύσουν την αυτοεκτίμηση και να οδηγηθούν σε αυξημένα επίπεδα υπομονής και εμπιστοσύνης (David, 2007).
Περισσότερα για την έρευνα μπορείτε να διαβάσετε στο λινκ που παραθέτω στις πηγές:
Φωτόγραφίες: https://mariadismondy.com/2012/06/19/horseback-riding-linked-to-self-esteem/
Πηγή- βιβλιογραφία: https://fisherpub.sjfc.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1067&context=education_ETD_masters