Η ιππική δεξιοτεχνία είναι το άθλημα κατα το οποίο στην ουσία το αναβάτης και το άλογο μαθαίνουν να συνεργάζονται σε τέτοιο επίπεδο, ετσι ώστε αρμονικά να βγει μια άπταιστη διαδρομή. Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορες τεχνικές και το πρώτο σημάδι αυτού είναι η κάμψη του λαιμού του αλόγου καθ’ όλη τη διάρκεια μιας προπόνησης, πράγμα που δείχνει την συνεργασία κι εμπιστοσύνη του αλόγου προς τον αναβάτη. Αυτό για να επιτευχθεί χρειάζονται χρόνος και σωστή καθοδήγηση.
Γιατί είναι τόσο σημαντικό για την θεραπευτική ιππασία. Ενδεικτικά αναφέρω τα πιο βασικά:
- Η επίπεδη εργασία (εννοώντας την προπόνηση χωρίς υπερπήδηση εμποδίων) και η ιππική δεξιοτεχνία είναι ο δρόμος προς την κατανόηση της σκέψης και των συναισθημάτων του αλόγου. Ξέρεις πότε είναι εκνευρισμένο (κι όχι μόνο όταν κρατάει τα αυτιά του πίσω), πότε είναι χαρούμενο, παιχνιδιάρικο, έτοιμο να τρομάξει από κάτι τριγύρω.
- Η στάση του ανθρώπινου σώματος και η συγκράτηση του κατα το βάδην, τροτ, καλπασμό είναι πολύ συγκεκριμένη και η μοναδικά ορθή διδάσκεται μόνο στην ιππική δεξιοτεχνία, ετσι ώστε να μην καταπονείται το σώμα του αλόγου και του ιππέα, με αποτέλεσμα να υπάρχει αρμονία στην κίνηση και σε κάθε βήμα να αντανακλάται αυτή η συνεργασία.
- Η σωστή μετακίνηση ιππέα και αλόγου στον χώρο με ορθό τρόπο επιτρέπει την αλληλοαποδοχή και παραδοχή των δύο συνεργατών για την επίτευξη μιας διαδρομής. Χαράζονται νοητές γραμμές στον στοίβο, τοποθετούνται όρια και ακολουθείται συγκεκριμένη πορεία και αλλαγές φοράς και κατεύθυνσης, αναπτυξιολογικά κατάλληλη για το σώμα του αλόγου και του ιππέα.
- Προβολή της καλής συμπεριφοράς αλόγου και ιππέα εφόσον υπάρχουν τα προαπαιτούμενα, με στόχο την προώθηση της περιφάνειας και της επίδειξης του σώματος του, μέσω της ιππικής δεξιοτεχνίας, αφού αυτό είναι πολύ συχνή συμπεριφορά στη φύση του αλόγου.
- Η μνήμη και η σωστή συνεργασία του αλόγου προς έναν συγκεκριμένο ιππέα είναι το κλειδί για μια καλή συμπεριφορά, ακόμη από την στιγμή που ο συγκεκριμένος ιππέας το πλησιάζει από μακριά. Το ίδιο σαφώς δεν συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους που πλησιάζουν το άλογο.
- Η γνωριμία του ιππέα με όλο τον εξοπλισμό του αλόγου, τι χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί αναλόγως το σώμα του, τα ονόματα από τα λουριά των χαλινών, της σέλας και όλα τα υποβοηθήματα, η σειρά με την οποία εκτελούνται, οι πιέσεις και οι χαλαρώσεις στα λουριά, πότε χρειάζεται να χρησιμοποιώ έξτρα εξοπλισμό και όλα αυτά σε συνάρτηση με το πως αισθάνεται καλύτερα το άλογο για την έκβαση μιας προπόνησης. Τα ονόματα των εξαρτημάτων, όπως σε όλους τους τομείς – γενικά – γίνεται για να εξοικονομείται χρόνος και να υπάρχει συνενόηση μεταξύ των συνεργατών.
- Βασικές γνώσεις ιππιατρικής. Ναι, δεν κατατάσεται απαραίτητα στην ιππική δεξιοτεχνία, όπως και το Νο.6, αλλά στις σχολές ιππασίας όλα αυτά τα μαθαίνεις σε καιρό εκπαίδευσης στην επίπεδη εργασία. Χρειάζεται να ξέρεις μέσω του δεσμού που έχει αναπτυχθεί με το άλογο, πότε νιώθει καλά και πότε όχι. Είναι η αναπνοή του εντάξει; Τα πόδια του; Η στομίδα του και το στόμα του; Πως είναι το βάδισμα του; Χωλαίνει; Χρειάζεται να χρησιμοποιήσω κάποιο βοήθημα για να το κάνω να νιώσει πιο ασφαλές; Έφαγε; Ενεργήθηκε; Ήπιε νερό; Τι τροφή χρειάζεται; Πως είναι τα κιλά του; Αν κάτι δεν πάει καλά, καλείς τον ιππίατρο για εξέταση.
Συνοψίζοντας θέλω να πω, πως η σωστή εκπαίδευση ενός θεραπευτή στην ιππική δεξιοτεχνία τον αναβαθμίζει και τον καθιστά καλύτερο θεραπευτή, καθοδηγητή και σίγουρα μειώνεται κατά πολύ ο κίνδυνος ατυχήματος.
Να μια γεύση από υψηλή κατηγορία dressage. Edward Gal με τον Moorlands Totilas σε Freestyle Grand Prix από την Ολλανδία.
Cheers!
Photos by: horsoholic.tumblr.com
Feature image: Anky Van Grusven και ο Salinero.